Kongens ja

Dette er ein kommentar. Kommentaren gir uttrykk for skribenten si meining.

Artikkelen har stått på trykk i Kondis nr. 1– 2025

Kritikarane kom nokså raskt på bana – med tidlegare langrennsstjerne Martin Johnsrud Sundby i spissen:

– Denne typen kos skaper store folkehelseproblemer. Vi har et samfunn i dag med enorm problematikk rundt livsstilsplager som konsekvens av overdreven kose-spising, uttalte Sundby til VG og heldt fram:

– Jeg var selv flink til å bruke godteri og potetgull sammen med store treningsmengder, men det er stor forskjell på den veldig smale nisjen det er å være toppidrettsutøver og hva mannen i gaten anbefales av slikt inntak.

Dagleg leiar i Skiforbundet, Cathrine Instebø, forsvara Nidar-avtalen slik:

– Det er ingen tvil om at livsstilssykdommer er en utfordring i vår tid. Vi ønsker å være gode forbilder, men det skal også være lov å nyte litt etter en skitur eller treningsøkt. Vi oppfordrer ikke til en usunn livsstil, men verdsetter kosen etter aktivitet, forklarte ho til VG.

Sundby kritiserte òg Burger King-avtalen til Northug, om enn ikkje i like sterke ordelag.

Det heile toppa seg med at ein Nidar-reklame der Johannes Høsflot Klæbo i berr overkropp åt seigmenn, vart stansa etter klage frå organisasjonen Rådgiving om spiseforstyrrelser.

Sjølv klarer eg ikkje å hisse meg så veldig opp, og mogleg har reklamen frå forbund og mosbygg påverka meg sia eg allereie ei veke inn i 2025 har konsumert sjokolade og vitja Burger King. Men eg ser ironien i at Northug som rett som det er – og no seinast etter avslutningsetappen i Tour de Ski – klagar over at han er for feit, allierer seg med ei gatekjøkkenkjede.

Samstundes har nok undervekt vori eit større problem enn overvekt i skimiljøet. Fleire talentfulle løparar har fått karrieren – ja, jamvel livet – øydelagt av kombinasjonen mykje trening og lite (kaloririk) mat.

I ein slik samanheng kan både sjokolade og ein saftig hamburgar vera sikringskost. Det kan ha noko føre seg å vise at ein ikkje treng å vera verken syltynn eller asket for å drive med toppidrett. For det kan rett og slett bli usunt alltid å skulle vera sunn.

Så er det på eit djupare plan likevel synd at idretten er vorti så dyr, og lysten på rikdom så stor, at både leiarar og utøvarar går med på å vera reklameplakatar for ting dei neppe synest så veldig om, og som dei nok inst inne ikkje ønsker å pushe på neste generasjon.

For det som står fast, er at reklame verkar. Nidar ønskjer å selje meir snop både til dei få som treng nokre ekstra kaloriar og til den store hopen som allereie får i seg for mange.

Burger King betaler ikkje Petter Northug fordi dei vil betre folkehelsa, men fordi dei trur Petter enda har så stor appell at han vil auke salet deira.

Han ville vori enda meir konge om han hadde takka nei.